Wat vliegt de tijd toch voorbij. Ik werd door diverse lezers van onze verslagen erop geattendeerd dat het alweer een tijdje geleden is sinds de laatste update. Is er dan niks gebeurd in die tussentijd, jazeker wel. Nadat we na onze Groot-Brittannië tour weer terug waren in Nederland moest er het nodige gebeuren, ons oude huis waar we nog steeds opslag hadden was immers verkocht en het laatste beetje inboedel werd verplaatst. Ook de trouwerij van ons nichtje Filisia stond op de agenda en er werd een kar aangeschaft en verbouwd om de nodige spullen naar Albanië te brengen. Dat was me het reisje wel, na vier lange dagen bereikten we eindelijk Sarandë in het zuiden van Albanië. We zouden hier een periode verblijven om te genieten van ons appartement. Dat werd uiteindelijk zes weken… ja ja de tijd vliegt voorbij. Het is ook erg aangenaam vertoeven in het mediterrane klimaat. We maakten nog diverse mooie trips door de binnenlanden om kennis te maken met dit fraaie land. Vanuit Nederland kregen we een berichtje of het ons wat leek om samen met een ander stel de Marokkaanse zandduinen te ontdekken. Dit leek ons een goed plan en zodoende begon de planning van waar en wanneer. Nadat alle zaken in Sarandë waren geregeld en de auto nog even voorzien werd van verse olie en filters begon op 16 november de reis weer. We namen de boot vanuit Igoemenista (Griekenland) naar Ancona (Italië). Na online te hebben geboekt moesten we nog wel persoonlijk de tickets ophalen…… ergens. Na wat speurwerk langs de kades vonden we uiteindelijk de terminal. Het gekke was dat Joska lopend en ik met de auto door de douane heen moest. Gelukkig vonden we elkaar weer op de zeer grote kades en zetten we koers richting pier 12. De boot zou om 23.00 ’s avonds vertrekken om de volgende dag in de middag aan te komen in Ancona. Een nieuw land, het is altijd weer even wennen. Ook aan het weer het was er koud. Op weg naar San Marino belanden we zelfs in de sneeuw. Toscane zal ook vast mooi zijn in de zomer maar met wat typisch Hollands weer is het ook hier niet zo fijn vertoeven. We maakten een afspraak met Guiseppe en Piera, een stel dat we twee jaar eerder ontmoet hadden in Botswana. De gastvrijheid, het eten het onderkomen het was allemaal geweldig. We kregen een kijkje in het Italiaanse leven en begrijpen nu beter wat er bedoeld wordt met “la dolce vita”. Na twee dagen luxe wachtte de auto weer en zaten we weer op de weg. Omdat het deel aan de kust tussen zeg maar Genua en Marseille niet echt goed te boek staat als “veilig kamperen langs de weg” hielden we het binnenland wat meer aan en via kleine fraaie wegen gingen we op weg naar het volgende avontuur.

We zetten koers naar Monaco, eens kijken hoe de niet belasting betalende rich en famous hier vertoeven. Wat een poppenkast zeg, snap niet dat Frankrijk dat gebied niet gewoon annexeert en tegen die lui zegt “ doe’s normaal man”.

We lieten Monaco en Frankrijk snel voor wat het was en zetten koers naar Spanje. Onderweg brak een stukje van Joska haar kies af dus op naar Barcelona waar vast wel een goede tandarts te vinden is. Na een eerste inspectie werd de vervolgafspraak gemaakt, in de tussentijd konden wij mooi een bezoekje brengen aan het ministaatje Andorra. Hier belanden we wederom in een besneeuwd landschap en waren we zelfs een beetje ingesneeuwd op onze kampeerplek boven op een berg. Dat werd een spannend tochtje naar beneden die ochtend. We gooiden de tank vol goedkope diesel en gingen weer op naar Barcelona voor het herstellen van de kies. Spanje bevalt goed, het is niet moeilijk om plekken te vinden waar we kunnen overnachten en het eten en de wijn is lekker en goedkoop. Dat zal straks aanpassen worden wanneer we al deze luxe weer achter ons laten. Deze laatste periode verblijven we wat langer op een plek. We hebben een camping gevonden waar we allemaal pensionada’s treffen van verschillende nationaliteiten (Engelsen, Nederlanders en Duitsers). Ze zijn erg vriendelijk en overwinteren hier om de kou in noord Europa te vermijden. Wij doen wat herstelwerkzaamheden aan de tent en komen een beetje bij van de afgelopen indrukken en bereiden ons voor op onze nieuwe avonturen in Afrika. Nadat we 1 jaar en 9 maanden geleden tegen elkaar zeiden….we moeten terug want hier worden we gelukkig van…is het dan bijna zover. Nog een week en dan maken we de oversteek. Eerst samen met een bevriend stel uit Nederland, Sven en Katja.