De meeste mensen zullen zeggen ja iets met luchtballonen in Turkijë of zo, wel in zekere zin klopt dat ook. Wij hadden dat idee er ook van en dan iets met een rotsachtig landschap erbij. 

Cappadocië is de naam van de streek of provincie hoe je het maar wilt noemen. Er zijn 3 vulkanen in dit gebied en die hebben er samen met de jarenlange erosie voor gezorgd dat het landschap er zo uit is komen te zien. Je treft er een tufsteenlandschap (vulkanische oorsprong) en kalksteen van waaruit onder andere de kegelvormige rotsen ontstonden. In dit gesteente was het makkelijk haken dus gingen de mensen er huizen en later kerken in bouwen. Vanaf de prehistorie tot aan 1950 werden dit soort grotwoningen gebruikt. Oké tot zover een stukje Wikipedia info. 

Wij begonnen onze reis door dit fraaie landschap met een bezoekje aan de Ihlara Vallei, maakten een prachtige wandeling door de vallei en kampeerden op een fraaie plek. Omdat het zo mooi was besloten we nog een nachtje te blijven echter in de loop van de avond nam de wind krachtig toe en aangezien het slapen in de auto met het dak naar beneden nog steeds geen optie is besloten we in het donker een andere plek te zoeken. We belandden helemaal beneden in de vallei aan de rivier en het was er een stuk rustiger, dit zou gedurende de nacht echter veranderen en de wind gierde om ons heen en de auto schudde heen en weer. Van echt slapen kwam niet veel terecht. 

Na een verfrissend wasje in de rivier zetten we toch ietwat vermoeid koers richting “Goreme NP” daar waar de luchtballonen zouden moeten zijn. Op diverse foto’s hadden we andere overlanders zien kamperen met de luchtballonnen om hun heen, dat wilden wij natuurlijk ook. Onderweg passeerden we nog een kratermeer (lake Narli) en Derinkuyu waar één van de vele ondergrondse steden te vinden is. Een bezoekje aan de supermarkt ontbrak niet zodat we genoeg proviand hadden voor een paar dagen op dezelfde plek te blijven. Dat dit één van de meest zo niet het meest bezochte gebied is van Turkije bleek al tijdens onze aanrij route, hoog boven de stad Uçhisar torende een sprookjesachtig kasteel met overal gaten. Het was er een drukte van belang met busjes, taxi’s touringcars en hotelreclame ’s. Dit was wel even schakelen al deze prikkels, in Goreme deden ze er nog een schepje bovenop en het enige wat Nico op dat moment dacht, laten we maar snel naar het uitgezochte kampeerplekje gaan in de hoop dat het wat is. Het was even zoeken want alhoewel de plek bekend was, de weg ernaartoe was dat niet. Toen we de verkeerde weg insloegen en draaiden op een parkeerterrein werd er ook nog even op de Toyo geklopt of we even parkeergeld wilden betalen…. Nadat Joska vertelde dat we alleen gedraaid hadden konden we de weg kosteloos vervolgen. Na wat omslingering kwamen we uiteindelijk op de mooie plek aan, echter waren er maar weinig vlakke stukken om te kamperen. Een buscamper en een truck stonden eigenlijk op de enige twee geschikte plekken, gelukkig meldde de buscamper dat ze zo weg gingen en wij wel op hun plek konden staan. Uitgeput maakten we kamp en gingen vroeg op bed. In de ochtend werd ik wakker door het geluid van de wind (dacht ik) aangezien we de extra windschermen hadden geplaatst kon je niet naar buiten kijken vanuit bed en gelukkig dat ik toch even een sanitair stopje moest maken dus besloot ik er maar even uit te gaan….

Dag 1: Joska Joska kom snel allemaal luchtballonen! Het geluid van de wind waren dus de brullende vlammen van de luchtballonen, het was inmiddels 05.30. Wisten wij veel dat het zo vroeg begon. Het tijdstip dat het begint hangt ook een beetje af van de zonsopkomst. Er mogen maar liefst 100 ballonen opstijgen voor de zonsopkomst en nog eens 50 stuks nadat de zon er is. Maar jeetje mineetje wat een spektakel. Nog half slapend en vlot aangekleed zochten we een mooie plek met geweldig overzicht over hele vallei. De ballonen kwamen recht op ons af, één enkeling was zelfs zo dicht bij dat Nico moest bukken anders had ie hem kunnen aanraken. We stonden met de auto zelfs op de landingszone van twee ballonen en dat was ook weer fraai om mee te maken, ze landden met de ballon soms gewoon op de trailer en rijden dan naar de geschikte positie om de ballon weer leeg te laten lopen. Rond 08.00 was het allemaal weer afgelopen. Deze ervaring schaarden we maar bij het rijtje wauw alla, noorderlicht of de nyiragongo vulkaan. 

We besloten nog maar even te gaan liggen om daarna een flinke wandeling door dit mooie gebied te maken. En net als met het rijden met de landcruiser werden er weer paadjes uitgezocht waar het opvallend rustig was, geen toerist te bekennen. We bekeken wat verlaten kerkjes en huisjes. Onderweg kwamen we nog langs “Goreme open air museum” waar busladingen vol toeristen worden gedropt maar we besloten, mede vanwege de 300TL entree p.p het maar te laten tot de ingang. Een koelkast magneet van 

€ 0,50 kon er nog wel af waarna het magneetje er vakkundig door Nico wordt afgesloopt en de overblijvende plaatje in de Toyo wordt geplakt.

Dag 2: Wekker op 4.45, check! Verrekijker, check! Camera, check! Fruit en cake voor ontbijt, check! Thee klaar zetten, check! Zoals u ziet we waren er helemaal klaar voor. Het voelde een beetje als op safari in Afrika dat vond meestal ook plaats op dit tijdstip. Het was nog donker toen we naar ons uitzichtpunt liepen. Het weer leek ons goed, wel bewolkt maar niet al te veel wind dus “let the show begin”. Al drinkende van onze thee keken we naar beneden in het dal waar al diverse teams klaarstonden. Ook de landrovers, quads, paarden etc. waren ter plaatse, echter de ballonnen bleven achter op de karren liggen. We kregen een vaag vermoeden dat het wel eens niet door kon gaan. De zon liet zich al een beetje zien en inderdaad de ballonnen gingen weer terug naar de opslag zonder op te stijgen, wij besloten maar weer naar de auto te gaan en een paar uurtjes te slapen. In de middag deden we met eigen auto een tour door de diverse valleien met bijzondere namen zoals: Swords Valley, Love Valley, Falke red Valley en Rose Valley.

Dag 3: De weerberichten waren goed en we herhaalden het recept van de vorige dag. Toen we naar ons viewpoint liepen hoorden we de gasbranders al brullen… Wauw wat is dit mooi! Van bovenaf konden we tientallen ballonnen in de opstartfase zien, het waren net lampions alleen dan iets groter. Waar we ook keken het waren ballonnen ballonnen en nog meer ballonnen. Het opstijgen in het donker was fenomenaal om te zien met de grote vlammen uit de branders. Het was een drukte van belang beneden in de vallei, de landrovers reden weer door de vallei met toeristen om het opstijgspektakel te aanschouwen. We gingen een beetje uit van hetzelfde beeld van 2 dagen gelden, echter de wind was gedraaid en de ballonnen voerden dus de andere kant op. Geen nood! de 50 stuks die na zonsopgang mochten opstijgen waren achter ons en scheerden langs ons heen de vallei in. Het was vet gaaf.

 In de middag maakten we nog een mooie wandeling met weer enkele spannende stukken, er stond namelijk “difficult pass with ropes” en stijl was het! Maar we zijn allebei heelhuids beneden gekomen en helemaal maakte Joska nog een vreugdedansje “yes i did it”.

Het gevoel in de handen kwam na een paar dagen ook weer terug zo strak had ze het touw beetgehouden om maar niet naar beneden te duikelen. Het waren mooie dagen hier in en rond Goreme, achteraf kun je hier nog wel dagen staan maar de Toyo ronkte alsof hij zei: kom we moeten verder…..

Tot slot hier nog Cappadocia ” THE MOVIE”

Nico & Joska

Wordt vervolgd

Automatisch bericht voor een nieuwe blog?

Vul je email onderaan de pagina in.