We dalen af via de E6 richting Karasjok, de daar aanwezige rivier is de natuurlijke grens met Finland. We steken de brug over en zijn nu daadwerkelijk in het land van de “ Sami “ ook wel laplanders genoemd. Deze bevolkingsgroep weet zich hier in dit klimaat al eeuwen staande te houden. Lapland is ook een van de beste plekken om het noorderlicht te zien en de voorspelling voor deze avond is goed. We rijden een besneeuwd pad in wat volgens mij een heel stuk doorloopt maar bij een elektriciteit huisje ging het over in een voetpad.

Naast het huisje was een mooi plekje om de auto neer te zetten en voor ons lag een bevroren meertje. Wat ons direct opviel was dat het hier landinwaarts een stuk kouder is. De temperatuurmeter gaf inmiddels -17 aan. Na ons avondmaal staarden we wederom naar de hemel in afwachting of er wat te zien zou zijn. Lang hoefden we ook deze keer niet te wachten, links, rechts en voor ons was het fenomeen zichtbaar. We maakten foto’s vanaf het meertje, dan weer links en dan weer rechts, de kou leek even geen invloed meer te hebben. Na een tijdje zakte het weer wat af, wat niet betekende dat de show over was. Maar intussen waren we toch al aardig verkleumd en gingen we in de auto zitten met het standkacheltje aan. Plots zagen we door de vooruit lange pluimen opdoemen en ja die moesten natuurlijk ook op beeld worden vastgelegd dus gingen we de kou maar weer in.

We beleefden die avond de koudste nacht tot nog toe zowel buiten -20 als binnenin de auto -10. Maar met de mutsen op en warme onderkleding aan en door dicht tegen elkaar aan te kruipen was het prima te doen. De volgende dag trokken we verder naar het zuiden, onderweg was wel te zien dat Finland een echt sneeuwscooterland is. Niet alleen voor de fun maar de bewoners gebruiken het vervoermiddel om bij hun moeilijk bereikbare huisjes te komen. Omdat we de kou een beetje zat waren gingen we op zoek naar een “ cabin “, deze vonden we uiteindelijk in Tankavaara. Op deze plek werd vroeger goud gevonden en heden ten dage is er een oud dorpje nagebouwd en kun je nog steeds op zoek naar goud. We hadden een super cosy houten hutje met openhaard. Als het deze avond wederom helder zou zijn was de kans op het noorderlicht wederom zeer groot, de app gaf een 5 aan (hoogste activiteit). Wat we deze avond te zien kregen overtrof alle voorgaande avonden. Als een regenboog danste het licht boven ons. Onmogelijk met de camera vast te leggen, we waren beide sprakeloos zo mooi. We zochten nog een ander plekje waar het goed donker was en namen nog een paar foto’s. Na 45 min werd het wat minder en besloten we lekker bij het haardvuur op te warmen. Dit zou onze 4^e en laatste waarneming van het noorderlicht zijn. De dagen die volgenden passeerden we bij Rovanimie de poolcirkel weer en reden verder via zuid-oost Finland richting Helsinki. De laatste paar nachten kampeerden we steeds op het parkeerterrein van de ABC. Hier beschikten we over stroom zodat we ons elektrisch kacheltje konden gebruiken. Ook konden we hier naar het toilet en hadden wifi. We boekten een boot ticket die ons naar Tallinn bracht de hoofdstad van Estland.