We hebben de Lofoten inmiddels verlaten en rijden via Narvik over de E6 verder naar het noorden. De omstandigheden om het noorderlicht te zien waren deze avond wederom optimaal. We besloten de gok te wagen en zochten naar een geschikte plek. Deze vonden we bij een klein weggetje langs een fjord in de buurt van Nordkjosbotn. We kookten achterin de auto, bruine bonen met appelcompote stond er op het menu. Aan de hemel was nog steeds niets te zien, we ruimden de boel op en wachten nog even maar vertrokken weer. Boven aan de weg keek Joska nogmaals om en zei: ja terug het begint, ik zie het… Snel weer terug naar de plek en jawel hoor de hemel lichtte weer op en ditmaal nog mooier dan de eerste keer. Snel de camera en statief gepakt om het vast te leggen. De spanning was nu iets minder door de ervaring van de eerste keer. We genoten weer volop en hebben weer mooie beelden geschoten. Na een uur nam de activiteit af en redelijk afgekoeld vertrokken we weer op zoek naar een slaapplaats. Deze vonden we langs de weg bij een parking met wc. Dit bleek een bekende noorderlicht spot locatie want er stopte een touringcar vol russen. Er was hele lichte activiteit waarneembaar maar wij namen niet meer de moeite om te kijken, het was immers al laat en het was een lange dag geweest. Tot laat in de avond was het een geklap en geschuif met deuren. De volgende ochtend nog een leuk praatje gemaakt met een Noor die hier ook kampeerde. Zo leer je nog wat over het echte hoe en wat in Noorwegen. Omdat we een lek luchtbedje hadden en het eerste plaksetje niet werkte vroegen we hem of hij iets wist op onze route. Hij verwees ons door naar een winkel in Alta. Dit bleek een ware superstore waar ze eventueel ook een nieuw zelf opblaas matrasje verkochten. Maar zuinig zoals we waren gingen we voor een ander plaksetje, we vroegen nog een keer aan de behulpzame medewerker en die gaf ons nog instructie de boel eerst goed op te warmen en dan de plakker gebruiken. In de auto alles voor de kachel en op hoop van zegen. En ja de lucht ontsnapte niet meer en je werd nu niet meer wakker met je kont op het hout. We sliepen wederom langs de weg bij een uitkijkpunt, niet dat er veel te zien was want het was guur weer. Maar deze plekken worden nou eenmaal sneeuwvrij gehouden. De volgende ochtend, het was inmiddels zondag, reden we terug naar Alta om te kijken of er ergens wifi was maar alles was echter gesloten. Na een plaspauze bij het tankstation vertrokken we voor de laatste 250 km richting de Noordkaap. Zo’n 100 km voor de Noordkaap was er ineens een slagboom over de weg en konden we niet verder. Op het bord stond dat de weg  om 15.45 weer open zou gaan en het was pas 12.15. Nou ja, we hadden geen haast en het was mooi weer. We zetten een bakkie thee en ik typte een verhaaltje voor de website. Nadat we verder konden gingen we er eigenlijk vanuit dat we door konden rijden naar de Noordkaap om daar te kamperen. Dat was dus een misverstand. Met nog 10 km te gaan versperde een slagboom met rood knipperend licht de weg. Een informatiebord gaf aan dat de kolonne pas morgen om 11.00 uur vertrok en om 13.45 uur weer terugging. Je kon er blijkbaar in de winter niet overnachten. We kozen voor een parkeer annex picknick spot een stukje terug. Daar midden op de sneeuwvlakte brachten we de nacht door. De volgende ochtend vroeg reden we weer naar de slagboom waar zowaar al drie auto’s stonden. Een pools stel in een discovery en twee Oostenrijkers met hun Lada’s. Deze mannen hielden van kou en bereiden rustig hun ontbijtje in dit gure weer en ging dat leuk aan een tafeltje opeten. Veel keus hadden ze ook niet want echt veel ruimte zit er niet in een Lada. Later arriveerde nog een ouder stel met een landcruiser. Met de grote sneeuwschuiver voorop en een volgauto als laatste ging stipt 11.00 uur de slagboom open. Die sneeuwschuiver was nodig ook want door de harde wind was de weg bijna geheel dicht gesneeuwd. Het zicht was ook niet al te best door de stuifsneeuw en vlak voor het eindpunt ging het alsnog mis met de landrover die voor ons reed. Een klein foutje en de wagen stond overdwars vast in beide sneeuwwallen. Ik kon nog net op tijd stoppen door ook de auto een beetje in de wal te duwen. Remmen was vanwege de gladheid niet echt een optie. Snel onze lier aan de trekhaak van de Laro en binnen no time stond ie weer recht. Het was voor Joska even afzien om in deze sneeuwstorm te lieren. Even later arriveerden we alsnog bij de Noordkaap. Het was lekker warm in het bezoekerscentrum met souvenirshop, museum, wc’s en wifi. Toen we zagen dat een van de Lada’s naar de o zo bekende Noordkaap bol reed voor een foto dacht ik “ dat wil ik ook”. Dus even later stonden we met de Toyo te poseren bij dit monument. Haastig kwam vlak daarna iemand naar buiten om te vertellen dat dit helemaal de bedoeling niet was en dat we weer snel naar het parkeerterrein moesten. Er bleek namelijk een konvooi bussen onderweg met 200 toeristen die met de Hurtigruten Cruise aankomen in Honningvag zo’n 30 km hier vandaan. Deze mensen worden dan per touringcar naar de Noordkaap gebracht. Ons eerste of eigenlijk het tweede doel was bereikt. Het Noorderelicht stond ook als doel op het lijstje en dat hadden we al gezien. Na te hebben gekampeerd in Honningsvag zetten we onze reis voort richt het zuiden met als eerste bestemming Finland.