24 Juli, deze datum stond zelfs al vast voor ons vertrek naar de Noordkaap in februari. Dit was namelijk de datum dat de ferry ons vanuit IJmuiden naar New Castle zou brengen. Van de overtocht hebben we weinig gezien, nog moe van de weken ervoor deinden we al om zeven uur in slaap op de boot om de volgende ochtend pas in Engeland weer wakker te worden. Rond 9 uur reden we op de linkerkant van de wegen op zoek naar een plekje voor ontbijt en koffie. We zetten gelijk koers langs de kust naar het noorden, op naar Schotland.

We hadden goede verhalen over dit land gehoord en de foto’s die ik in diverse boeken had gezien waren prachtig. De reisgidsen schreven dat juli/aug de beste periode was. Wel met de aantekening dat dit ook de periode was dat de kleine mugjes genaamd “ midges” dan zeer actief zijn. Zal wel een beetje mee vallen dachten we toen…

Na een nachtje wildkamperen aan de kust reden we vervolgens Edinburgh binnen. We hebben er maar heel even vertoefd, de regen, de hoge parkeertarieven en de nog steeds pijnlijke knie van Nico weerhielden ons ervan langer te blijven. Op naar het noorden “ de Highlands” We kwamen er al snel achter dat Schotland echt een land is voor “ hikers en bikers”. De wegen waren prachtig, daar niet van, maar wilde je de echte Highlands ervaren dan diende dat vooral te voet te gebeuren. Dat zat er voor ons helaas even niet in vanwege de eerdergenoemde knieproblemen. Gelukkig hadden we tot op heden aan de oostkant weinig last van de beroemde midges ( iets wat later ruimschoots werd goedgemaakt).

We passeerden Inverness dat aan het einde van het beroemde Loch Ness ligt. In een baai zagen we de zeehonden liggen op een zandbank de verrekijker werd tevoorschijn gehaald en we genoten van deze mooie beesten en hun fratsen. Het was na een weekje reizen nog steeds weer zoeken naar het o zo fijne “overland gevoel”. Het reizen op onze manier is net even iets anders dan drie weken vakantie. Het weer maakte alles er niet beter op en met de nodige ups en downs reden we verder met hoop op beter. Het landschap werd alsmaar ruiger en in het noorden is het zeer dunbevolkt. In vroegere tijden woonden er meer mensen maar die zijn destijds verjaagd door de grootgrondbezitters, die kwamen er achter dat het houden van schapen meer geld in het laadje bracht dan de grond te laten gebruiken door boeren. Velen trokken weg zelfs met schepen vol naar Amerika of Australië. In dit deel van het land zijn ook de fraaie “ single road tracks” te vinden. Wegen waar maar ruimte is voor 1 auto, met om de zoveel meter een passeerhaventje. Vanwege de grote vakantiedrukte was er soms behoorlijk ergernis van beide kanten vanwege het inschatten wie er nou aan de kant moest. In het andere hoekje van het noorden in het dorpje Durness staan we voor het eerst weer eens op de camping en genieten we van de warme douches. Diverse mensen komen naar ons toe en zeggen ons te herkennen van de niejotravels sticker die we hebben geplakt op de paal bij John o’ Groats. We hebben contact met Polen, Schotten en Nederlanders die in Engeland wonen die we een aantal dagen later weer ontmoeten bij het Eilean Donan Castle. Daar hadden we het eerste kampvuurtje op het strand het was een gezellige doch frisse avond.

’s Nachts ging het helemaal tekeer en we besloten in mum van tijd van boven ( daktent) naar beneden (auto) te gaan. De nieuwe matrassen liggen in mum van tijd in de auto, het beddengoed erbij tent dicht en weer verder slapen. De volgende ochtend zagen we mensen in alle vroegte al vertrekken op zoek naar beter, windstiller weer waarschijnlijk. Wij besloten vanaf hier weer iets het binnenland in te gaan om de trek van de wilde zalm te zien. De Falls of Shin liggen vlakbij het dorpje Lairg. De zalm trekt jaarlijks weer terug naar zijn geboortegrond om zich daar voort te planten. Bij deze waterval cq stroomversnelling moeten ze een sprong maken van wel 3,5 meter. Een bijzonder fraai gezicht, we hebben drie keer gekeken want vanwege de vele midges en regen liepen we steeds weer even terug naar de auto. Na een nachtje wildkamperen in het ravenbos en midges toch maar weer naar de kust. De midges zijn dit jaar extra veel aanwezig vanwege de vele regenval. Alleen bij een zeebriesje of zonneschijn zijn ze er niet en kun je hier prima vertoeven. Voordat we naar het eiland Skye gingen brachten we een bezoekje aan het Eilean Donan Castle, een van de meest gefotografeerde kastelen en een geliefde filmlokatie voor diverse bioscoopfilms. Omdat het eb was en er dus geen water om het kasteel heen stroomde besloten we maar de hele dag hier te blijven en wachten op vloed. ’s Avonds kwamen we toevallig het Nederlandse gezin weer tegen en besloten we aan te sluiten bij hun op de camping om er weer een gezellige avond van te maken.

Op Skye was het druk. Vele campers, bussen etc. en slecht weer en weer die vervelende midges, kortom een van de highlights van dit land viel een beetje tegen. Maar snel weer met de boot naar het andere eiland. We besloten de boot te boeken naar Ierland en een paar dagen later zaten we ’s ochtends om zes uur al op de boot die ons naar Belfast zou brengen. De laatste avond in schotland was wel een van onze mooiste, wildkameren aan het strand geen midges en een kampvuurtje. Precies wat we zochten en helaas niet konden vinden in Schotland. Maar we hebben ook genoeg mooie dingen gezien en beleefd echter bij een volgende keer niet weer in juli of aug. We hebben trouwens de “haggis” en de whisky links laten liggen dus geen idee hoe dat proeft en smaakt.

Happy travels,

Nico & Joska

The Stack’s of Duncansby helemaal in het noordoosten van Schotland