Zondag 14 mei werden we opgepikt door Ronnie en Lena op de camping vlakbij het Griekse dorpje Parga. Dit Zweedse stel hadden we ontmoet in Kaapstad aan het einde van onze reis door Afrika. Zij waren het Zweedse klimaat een beetje beu en kwamen na de nodige onderzoeken erachter dat de meest zuidelijk gelegen stad van Albanië, Sarandë genaamd de beste plek voor hun was. Gezamenlijk reden we daar naartoe en hebben een aantal dagen bij hun gelogeerd. We liepen zelf ook al een beetje met het idee rond in iets te investeren en enthousiast gemaakt door dit stel werd besloten ook een rondje door de stad te maken om te koop staande appartementen te bekijken. De keuze was eigenlijk snel gemaakt, aangezien we het appartement wilden verhuren gingen we voor de beste locatie met het mooiste uitzicht. In de week dat we moesten wachten totdat de Italiaanse huidige eigenaar arriveerde, ontmoeten wij het Nederlandse stel Ed en Mireille. Zij hebben er een jaar voor uitgetrokken om samen met hun twee honden Europa door te trekken. Wellicht dat we later dit jaar in een ander land nog eens met hun optrekken. Tijdens ons verblijf in Sarandë konden we mooi de omgeving verkennen. In de regio waren een aantal leuke dingen zoals de bron genaamd “ Blue Eye “ de opgraving Butrint, de mooie stranden en baaitjes van Ksamil en iets verder de stad Gjirokaster.

Dat Albanië anders is dan andere Europese landen merk je al snel wanneer je de binnenlanden intrekt. De tijd lijkt hier soms stil te hebben gestaan, het boerenleven is simpel en vaak armoedig. Paard en ezel zijn hier het transport. Het straatbeeld wordt verder gevuld door voornamelijk oude Mercedessen.

Nadat alles rond de aankoop was afgerond reden we naar het noorden langs de kust. Het eerste deel kronkelde prachtig door het landschap en de uitzichten waren fraai. De hoge bergtoppen aan de ene kant en de Ionische zee aan de andere kant. In het noorden had ik een mooie weg gevonden langs “lake lures”  maar helaas na 24 km moesten we dit pad opgegeven. Het werd te zwaar voor de toyo en we besloten om te keren om vervolgens via een andere weg onze reis voort te zetten. De ferry van Fierze naar Koman, deze mooie tocht over het meer van Koman werd ons onderweg al aangeraden.

Het werd voor ons niet alleen een mooi tochtje maar ook spannend. De motor van onze ferry hield er namelijk mee op. Aangezien het redelijk waaide op dat moment was er een kans dat we zouden stranden op de stenen en kon het schip lek slaan. Gelukkig hadden we een ander scenario. Met vereende krachten lukte het om de ferry vast te maken aan enkele boompjes. Na zo’n 20 minuten arriveerde er een stalen motorbootje met 40 pk buiten boord motor. Uiteindelijk werden we door twee van deze scheepjes verder geduwd naar ons eindpunt. Het aanleggen was nog een een dingetje maar verder was alles prima verlopen, we bedankten de bemanning hartelijk voor het geboden avontuur en reden de vaste wal weer op. De volgende dag zouden we Albanië voorlopig vaarwel zeggen en Montenegro binnen rijden. Vanaf dat punt stond onze reis in het teken van het op tijd bereiken van de Abentuer Allrad beurs in Duitsland. Deze beurs is de grootste ter wereld op het gebied van avontuurlijkreizen. Op de camping alleen al staan gedurende 4 dagen meer dan 2000 voertuigen. Hier hebben we een aantal dagen met leden van de landcruiser club Nederland gestaan en gezellige avonden beleeft aan het kampvuur waarbij de meest prachtigste reisverhalen ter tafel kwamen. De beurs was een overweldigend. We zeiden dan ook, als het daar niet te vinden is, dan bestaat het niet.