We zijn aangekomen helemaal in het zuiden van Oman, Salalah is de naam van de grote stad die zich hier bevindt. Het is tijd om even de relax mode in te gaan en we boeken een appartement met wasmachine. Ook de aanwezigheid van een zwembad was een vereiste, we belanden bij een of ander resort 20 km buiten de stad waar het eigenlijk niet zo druk is. We doen de was maken een blog dus eigenlijk komt van relaxen weer weinig! Druk druk. Bij het zwembad hangen wat Duitsers rond die hier een appartement hebben gekocht en vanwege het aangename klimaat hier de hele winter verblijven, dat is eigenlijk ook het enige positieve want voor de rest is het hier maar een dooie boel. Volgens de Duitsers is het hier in het voorjaar maart/april een gekke boel en zit alles vol vanwege de moesson mist die hier dan neerstrijkt en daar schijnt de gehele Arabische wereld van te houden. Na twee dagen gaan we weer op pad naar wat schijnt de mooiste stranden van Oman te zijn de “Fizayah” beaches.

Inderdaad ze zijn heel mooi, jammer van die wind en hoge golfen dat maakt zwemmen wat lastig, kamperen aan de kust kent meer nadelen alles wordt zo zilterig en klam, maar nogmaals dit deel van de kust is wel heel mooi. Na een nachtje vinden we het mooi geweest en rijden zover zuidelijk als we kunnen, het is een echte scenic route door mooi landschap, vlak voor Yemen draaien we af naar Dhalqut wat er maar verlaten bij ligt rondt deze tijd. We maken nog wel kennis met een groep visvang mandenmakers oid. Grote kooien van ijzerdraad, alle vingers vol pleisters maken ze vliegensvlug deze grote kooien.

We besluiten nogmaals naar de mooie stranden te gaan, helaas weer veel wind en deze maal ook veel golf geruis je zou denken dat een ervaren stel overlanders dat inmiddels wel weet maar nee hoor vlak aan de kust op het strand willen staan en geen oog dicht doen vanwege het geluid van de brekende golven. De volgende ochtend hebben we een meet and greet met een oude bekende uit Amsterdam, we hebben deze man eerder ontmoet in Mauritanië en nu dus in Oman. Hij heeft hier vroeger gewerkt in de olieboring industrie en het leek hem wel leuk z’n oude werkplek even te bezoeken. Ach ja Amsterdam ligt hier om de hoek…

Best knap in je uppie in de landcruiser hier heen op je 76^e..Net wanneer Hans weer weg is worden we benaderd door een ander stel Uli en Karin uit Duitsland, zij reizen ook met een HZJ78 Landcruiser alleen het oude model. Net verscheept uit Afrika zijn ze weer op weg naar huis maar willen graag een deel van de immense Rub al Khali woestijn zien en zouden dat graag met een ander stel willen doen. Toevallig stond die rit ook op ons verlanglijstje en een afspraak is al snel gemaakt. De geplande rit is ruim 370 km en gaat door het meest lege deel van Oman ook wel de “Empty Quarter “genoemd, dit is weer een onderdeel van de Rub al Khali woestijn met zandduinen tot wel 300 meter hoogte.

Drie dagen geeft ons roadbook aan en die hadden we ook nodig. Wat een geweldig mooi gebied, de zandduinen wisselden zich af met vlakke valleien, in de duinen was het veelal zelf de weg zoeken want de wind waait de gereden sporen in no time weer weg.

Nico is al aardig ervaren in het “find your own way” en dat viel het Duitse stel ook op en die vonden het prima om te volgen. Zelf gaven ze aan meestal uit te stappen en te kijken maar nu ging alles zo vlot en waren verbaasd over hoe snel wij de juiste weg wisten te vinden. Bij de tweede nacht klauter ik voor zonsopgang een duin op, er kwam geen end aan man.. Hijgend en puffend kwam ik na ruim een half uur boven. Als beloning een adembenemend uitzicht.

Afdalen ging iets vlotter, op de steile helling zakte je steeds tot je enkels weg in het zand, veilig weer beneden wachtte een lekker ontbijt. Na 3 dagen genieten kwamen we weer bij de verharde weg aan en volgde een wat saaie lange rit richting de grens met Saudi Arabië.

Groet Nico en Joska

Wordt vervolgd…