De meeste overlanders die nu door Irak reizen willen het liefste er zo snel mogelijk doorheen. Aangezien de beide routes om het land te doorkruizen zo’n 1100 km zijn kan het dus in een dag of twee. Wij vinden het een beetje zonde en willen graag wat meer zien. We voelen ons er ook niet onveilig en de af en toe opdoemende roadblocks cq checkpoint nemen we voor lief. Bij ieder checkpoint worden we ook geheid aan de kant gezet en wordt de chef erbij gehaald. Foto van paspoort en visa worden genomen en we mogen weer verder. We gaan op weg naar Al Najaf zo’n 150 km zuidelijk van Bagdad.

Al Najaf is een voor Sjiitische moslims een heilige stad. De stad is gesticht in 791 (1233 jaar geleden dus) op de plek waar Iman Ali ligt. Ik zie jullie denken Ali wie??? Wel nu Ali was de eerste Iman en grondlegger van het sjiisme. Langs de weg zien we vele afbeeldingen van hem, vaak samen met een leeuw en het welbekende zwaard met de twee punten.

Hij was niet alleen neef maar ook de schoonzoon van profeet “Mohammed”. De stad is nu een waar pelgrimsoord, alleen Mekka en Medina ontvangen meer pelgrims. De tombe van Ali bevindt zich in een enorm gebouw en het is allemaal bling bling, ja echt goud hoor. Na ietwat moeilijkheden lukt het ons toch om binnen te komen, ze wilden namelijk ons paspoort bij de ingang van het goed bewaakte complex maar die hadden we niet bij ons. We konden onze telefoon inleveren maar ja ik wilde ook graag een foto maken. Gelukkig namen ze genoegen met onze sleutelkaart van de hotelkamer. Joska werd weer gehuld in een fraaie Chador die een paar maatjes te groot was en steeds afgleed. We konden samen richting de tombe lopen maar eenmaal daar was het weer gescheiden. De schoenen uit en je mocht naar binnen. Op sokken struinde ik door het gigantische complex, overal mannen die aan het bidden waren of in de koran lazen of gewoon net als ik ook om zich heen keken en een selfie maakte.

Ook liepen er nogal wat begrafenisstoeten al zingend langs de tombe om een laatste groet of zegeningen van Ali te ontvangen (Allah mag het zeggen).

We bezochten deze plek tijdens de ramadan en het is dan gebruikelijk na zonondergang binnen de muren van het complex op de grond te eten. Overal zaten mensen te picknicken zoals wij het zouden zeggen. Joska kreeg, toen ze daar zat te wachten op mij, ook spontaan eten aangereikt van de mensen.

Eenmaal buiten de poort lopen we nog naar het bovenste deck van een parkeergarage waar een overzicht hebt op de “Wadi us Salaam” oftewel de “Vallei van Vrede”. Dit is de grootste (islamitische) begraafplaats ter wereld. Vele sjiiten willen hier begraven worden om op de “Dag des Oordeels” samen met Iman Ali op te staan. Er liggen ook meerdere profeten op deze plek begraven en het was een zeer indrukwekkend beeld dat je niet snel vergeet. Er liggen nu naar schatting zo’n 6.000.000 mensen begraven, 5 km lang en 3 km breed.

We wandelen terug naar ons hotel alle indrukken mee nemend. Kamperen is hier wat lastiger in deze regio en voor een prima prijs hadden we een riante kamer. De volgende ochtend reizen we weer iets terug naar het noorden om een kijkje te nemen bij een voormalig paleis van Saddam Hoessein, u weet wel de leider van het land van 1979 t/m 2003. Weliswaar niet gekozen maar daar gaat dit stuk niet over. Het ligt op een heuvel aan de rivier “de Eufraat” en met uitzicht op Babylon.

Een bewaker leidde ons met veel interesse even vrijwillig rond en toonde ons bijzondere plekken in het gebouw. Het zal er voor de plundering prachtig hebben uitgezien. Alleen de begane grond is nog toegankelijk, de trappen naar boven zijn gebarricadeerd met bossen snijdraad.

Babylon is naar schatting al zo’n 4000 jaar oud, we hebben echter geen puf en zin meer deze opgraving te bezoeken daar we er deze reis al zovele bezocht hebben. Misschien speelde de redelijk hoge entree van 25.000 dinar (€ 18,-) p.p. ook deels mee. We maken een kopje koffie naast de bekende “Poort van Istjar”.

Dit was één van de stadspoorten van Babylon en gebouwd rond 575 v. Chr. in opdracht van koning Nebukadnezar II. Het origineel is echter destijds tijdens archeologisch werk van Duitsers door deze zelfde Duitsers meegenomen naar Berlijn en kan daar in het museum bewonderd worden. De replica is echter ook mooi om te zien. Ondanks de vele verzoeken van Irak weigeren de Duitsers het geroofde goed terug te geven. Iets verder naar het westen lag onze volgende bestemming “Holy Karbala”. Ook hier hadden we een prima hotel geboekt waar zelfs bij vertrek een heuse fotoreportage plaatsvond voor de ingang van het 5 sterren hotel met onze auto erbij.

Er zullen wel niet vaak toeristen uit Hollanda met de auto hier komen. We komen even lekker bij in de luxe en ik besluit eind van de dag richting de heiligdommen van deze stad te gaan. Joska is even klaar met de verkleedpartijen en besluit op de kamer te blijven. Ik ga dus alleen op pad richting de heiligdommen in deze stad. Het is vanaf het hotel ongeveer 1 km lopen naar het indrukwekkende complex waar Iman Hoessein ligt begraven in zijn tombe. Iman Hoessein was de kleinzoon van de profeet Mohammed. Tevens is dit een plek waar vele oudere sjiiten naartoe trekken en die hier de dood afwachten…

Dus een wandelingetje en een controle voor je deze plek kan benaderen. Ik wandel en verwonder mezelf in de straten eromheen want er wordt van alles verhandeld. Van zoetigheden en thee tot vlaggen en sjaals met afbeeldingen van de heiligen.

Ook hier het beeld van de vele mensen die op de grond zitten rondom de “Shrine” afwachtend tot de zon onder gaat en dan te kunnen beginnen aan hun maaltijd. Ik kies één van de vele ingangen en plaats mijn schoenen op een plek waar ik ze denk terug te kunnen vinden. Eenmaal binnen zie ik dat de controle op niet filmen en geen foto’s veel groter is dan in Najaf. Ik zie echter anderen ook foto’s maken en dus kan ik het niet laten om binnen ook een paar plaatjes te schieten. In het heilige der heiligen probeert iedereen de tombe aan te raken. Mannen zitten op de grond te lezen in de koran die op vele plekken beschikbaar liggen.

Het is een hele gebeurtenis en moeilijk voor te stellen dat gelovigen hier lange reizen voor af leggen om hier te kunnen zijn. Ik kom zelf ook niet uit de buurt maar dat ligt wat anders. Ik loop nog wat rond en maak wat foto’s in dit gigantische complex en denk weer aan de terugweg te beginnen alwaar ik was begonnen.

Alles lijkt ineens op elkaar maar ik ben ervan overtuigd dat ik goed zit. Toen ik hierheen liep zag ik immers die ronde gouden koepel…. Maar ja een ronde gouden koepel ziet er vanaf iedere kant hetzelfde uit. Had ik nu toch maar de telefoon van Joska meegenomen dan had ik tenminste nog bereik, nu loop ik hier rond zonder te weten waar ik eigenlijk ben. Ik heb de kaart nog wat in het hoofd en denk met goed te kunnen oriënteren. Niets is minder waar ik ben de weg kwijt…. Verdwaald. Dit gebeurt me niet vaak, ik dacht te weten als ik zus of zo maar nee. Ik houd een taxi aan en vraag om google maps, helaas geen Engels en ik weet de naam van het hotel ook niet meer. Ik houd er nog één aan en een tuk tuk maar geen resultaat. Ik loop verder en verder in de hoop weer een herkenningspunt te vinden. Valse hoop uiteindelijk. Na vele straten ga ik een hotel binnen en vraag of ik op de wifi kan, de receptionist pakt mijn telefoon en 2 sec later zit ik op de wifi van het hotel. Ik google op booking.com naar het hotel waar we zitten wat ik me nog kan voorstellen. Yes dit is em.. Ik maak een screenshot en bewaar deze zorgvuldig. Bedank de receptionist en ga weer op pad op zoek naar een taxi of tuk tuk. Waar zijn die dingen als je ze nodig bent. In wat voor buurt of district ben ik nu weer beland, er rijdt hier helemaal niks. Ik loop en loop en begin een beetje moedeloos te worden, hopelijk is het hotelfront nog niet ongerust want ik ben al uren onderweg. Uiteindelijk bereik ik weer normale straten en houdt de eerste de beste tuk tuk aan en laat hem een afbeelding met naam en toenaam van het hotel zien en “off we go”. Na een minuut of 10 stoppen we. We zijn er, maakt ie me duidelijk. Ik kijk omhoog maar dit lijkt in de verste niet op mijn hotel, ik laat hem nogmaals de afbeelding zien en wederom knikt ie. We rijden bijna 20 minuten door de hele stad heen en ik herken de wegen, yes we gaan de goede kant op. Keurig wordt ik afgezet voor het hotel na een rit van bijna een half uur € 3,50 zegt ie, ik geef hem € 5 ,- en zeg dat het goed is zo. Holy mosie ik ben weer terug.

Groet, Nico & Joska

Wordt vervolgd