Op 3 januari ’s ochtends om 08.00 kwam aan het lange wachten een eind, er was zelfs een heus uitzwaai comité Joska’s moeder en langer op reis reizigers in spé Onno en Caroline. We rijden nog even langs Nico’s oude werk in Tiel om nog een laatste dingetje op te halen. Via België gaan we naar Duitsland om in de buurt van Trier naar ons geboekte appartementje te gaan. Tot aan de boot in Genua hadden we gedacht rond deze tijd in echt winterse omstandigheden te verkeren en we waren nog niet in de stemming om dan te kamperen. In de oude stad Trier kochten we nog een paar laatste benodigdheden en slenterden we door de stad. De volgende stop was in Frankrijk in een fraaie “Chambre d’ hôtes “met prachtig hemelbed en een enorme krakende vloer. Deze overnachting lag halverwege op de weg naar reisvrienden Ambre en Baptiste, een stel die we fietsend in een zandstorm 5 jaar geleden in Marokko hebben ontmoet. We hebben daar een paar heerlijke dagen gehad, samen met hun 4 maanden oude zoon Clément. Baptiste zijn ouders hadden een fraai restaurant aan een bergmeer en we hebben daar heerlijk gegeten. Verder zoals het fransen betaamt kon de kaasfondue en kaasgourmet niet uitblijven af te blussen met liters rode wijn.

Vol en voldaan namen we afscheid om door een witte wereld (het sneeuwde) richting in Italië te rijden. Er zat nog een stukje tolweg in met o.a. de Frejus tunnel die 16 km lang was, € 85,- voor dat kleine stukje was toch wel even schrikken… We passeerden wintersport plaats Sestrière en poseerden in de sneeuw. We zouden nog 2 nachten in Pinerolo verblijven alvorens naar Genua te gaan waar de ferry naar Tunis vertrok.

Altijd weer een beetje spannend het incheck gebeuren e.d. waar moet je heen? wat zeg je? Het was maar goed dat we al een ticket terug voor de ferry naar Sicilië hadden anders kwamen we de boot niet op met alleen een enkele reis. Helaas moesten we nog even bijbetalen want we hadden gegokt dat de auto kon doorgaan voor de lengte van onder de 4.99 meter.  In de folder is de landcruiser 5.06 meter maar met de lierbumper en reservewiel achterop kwam hij volgens de opmetende havenmedewerkers op 5.20 meter. Ai een tegenvaller van € 154 extra bijbetalen inclusief tax. Gelukkig maakte onze geboekte suite (die maar € 30,- duurder was dan zo’n stapelbed kamer) veel goed. Een kamer van 3 bij 7 met tweepersoonsbed, zithoek, grotere badkamer, minibar en niet te vergeten zeezicht.

Na ruim 26 uren varen rijden we in het donker Tunis binnen, de van tevoren bedachte kampeerplek was geen succes dus maar op zoek naar een hotel, moe en voldaan geven we ons neer. De volgende dag zal dan wel echt onze eerste kampeernacht worden. Aangezien we een week of 5 hebben gepland voor Tunesië besluiten we een rondje door het land te doen, van noord naar zuid is zo’n 600 km en oost naar west 300 zeg maar de dubbele afstand van Nederland. We vinden mooie wildkampeer plekken aan het strand of in de duinen of boven op een heuvel met fraai uitzicht. Soms is het wat lastiger en is het een simpele plek voor de nacht, de campings in dit land zijn op 1 hand te tellen. We rijden door dorpen en steden en genieten van de geuren en kleuren. De mensen zijn vriendelijk en groeten dikwijls enthousiast. Op het strand van Hammamet laten we ons nog wat armbandjes aansmeren, onder het motto van “dit is onze vorm van ontwikkelingshulp”. Het dashboard ligt inmiddels zo vol dat we binnenkort een winkeltje ergens kunnen beginnen.

We wisten al wel dat slagers hier hun vers geslachte waar presenteerden d.m.v. een kop van het beest buiten te hangen. Maar dat restaurants dat ook deden dat lijkt me toch niet heel erg lekker eten als er zo’n vers geslachte schapenhuid inclusief kop naast je hangt te bungelen. We zakken verder af richting het Eiland Djerba, het landschap verandert het wordt droger, dunner bevolkt en veel zeer veel olijfboom akkers passeren we. We nemen de veerboot in Djorf de oversteek is een paar kilometer. We verbazen ons over het tarief dat is slecht 0,8 TDN is wat omgerekend € 0,24 is, zo ongeveer de goedkoopste overtocht ooit. Het eiland is niet erg groot en heeft ook nog een vaste verbinding d.m.v. een 7 km lange weg aangelegd in zee. Op de “souk” (markt) kopen we 2 verse dorado’s en die bakken we later op onze fraaie kampeerplek aan het strand. Joska neemt nog een duik, Nico houdt het bij pootje baden (zo warm was het nou ook weer niet). De komende week duiken we het zuiden in wat betekend slechte verbinding, veel gravel en onverharde routes en zand veel zand en nog meer zand.