Zo even bijkomen na een inspannende paar eerste weken, we gunnen ons de luxe van verblijf in een hotel, mede door het niet zo aangename weer van de afgelopen tijd. Het zand had plaats gemaakt voor drek.

De vorige keer eindigde het verhaal met dat we met een Duits stel en hun Puch gelände wagen de woestijn weer ingingen. We hebben samen genoten van alles wat we hebben meegemaakt. Danja en Max en hond Pongo wilden graag de woestijn verkennen maar niet alleen dus we boden op de camping midden in Douz aan (een oase stad op de rand van de woestijn) om samen te gaan. Ze wilden graag naar Ksar Ghilane via de duinen en hadden al een poging met een andere groep en andere voertuigen gedaan, na 3 dagen keerden ze terug zonder hun doel te bereiken. Nu waren we er in ongeveer 6 uren…

De route vervolgde naar bekende punten in de woestijn, “ El Mida”  grote en kleine “ Dekamis” en “ Tembaine”. Dit zijn bergen in de woestijn. De zand condities waren uitstekend, dit verschilt nogal per maand. Hoe warmer de temperatuur des te zachter en fijner en losser het zand wordt. De koude nachten van rond het vriespunt waren dus een uitkomst. Aangezien onze auto’s nogal zwaar zijn en niet al te veel power hebben was het soms nog een hele uitdaging de juiste route te zoeken. We hoefden al met al maar een paar keer te scheppen en hebben Max 1 maal gelierd, de off road campers deden het prima.

Na een kleine week scheidden onze wegen weer en gingen via een zoutmeer en oases en canyons richting het noorden. We bezochten nog een aantal filmlocaties van de bekende sciencefiction films “ Star Wars”

Het weer veranderde, het werd aanmerkelijk kouder en de regen begon op ons neer te dalen. Tunesië heeft ook tientallen sites met overblijfselen uit het Romeinse Rijk, we bezochten er twee, eentje in de stad Sbeitla en een andere grote in Dougga. De bekendste: “ Carthage” bevindt zich naast de hoofdstad Tunis maar het schijnt dat die in Dougga beter is en meer intact. Veel van de mooie mozaïeken zijn weggehaald en tentoongesteld in het Bardo museum in Tunis. De meest toeristische sites zoals de canyons en star wars sites kenmerken zich wel door veel “stenen verkopers” en wil je op de foto met mijn kameel (dromedaris). Op sommige plekken zijn ze wat opdringerig mede omdat het toerisme een behoorlijke terugslag heeft gehad de laatste jaren. Ook is de security opgeschroefd vanwege de aanslagen een aantal jaar gelden. 

Op onze weg naar het noorden werden we in de stad El Kamour staande gehouden door de “guard national” in gebrekkig Frans en telefonisch met de chief zelf in het Engels werd van alles gevraagd, wat we hier deden, waar komen jullie vandaan, waar gaat de reis naartoe etc. Foto’s van de paspoorten en de landcruiser werden gemaakt. Weer bellen, wachten en wachten en geen idee waarop. Uiteindelijk werd duidelijk “me, he you escort to Sbeitla we wait for car”. Ok ok why? C’est dangereus… Ok tot nu toe niks van gemerkt. Nu begrijp ik wat gevaarlijk is. Zo’n escorte van 40 km lang naar de volgende stad. We sjeesden met 100 km per uur over slingerende landwegen en haalden andere auto’s in. Halverwege werd van begeleidend voertuig gewisseld. De “security tourisme” was ons tegemoet gereden, de auto ging zowaar nog sneller en was bijna niet bij te houden. We waren van harte welkom bij de hoogste baas in zijn verwarmde kantoor met megagroot bureau. De nodige foto’s werden gemaakt en we kregen zelfs een pak vruchtensap en een fles water mee. Au revoir, Bislama zullen we maar zeggen.

Geniet van de foto’s en wil je een e-mail wanneer er een nieuwe blog verschijnt kun je je onderaan de site aanmelden.