Na onze afspraak in Durres op 13 maart gaan we op weg naar onze vooraf opgezochte overnachtingsplek. Het is een plek gevonden op de app i-overlander en ligt net buiten Tirana. Via een onverhard slingerpad bereiken we uiteindelijk de plek met fraai uitzicht, we zetten snel kamp op want het begint al te schemeren. De volgende ochtend zien we daadwerkelijk waar we zijn beland en het is inderdaad mooi uitzicht over het “Bovilla Lake”. Helemaal aan de top is nog een restaurant met uiteraard de naam Bolvilla. Het restaurant biedt naast een mooi uitzicht ook een wandeling naar een nog hoger gelegen plateau, met op enkele plaatsen aan de rotswand bevestigde trappen kun je deze plek bereiken. We wagen ons aan deze uitdaging en klimmen en klauteren naar boven.

De volgende ochtend viel het ons op dat het opvallend druk werd voor een dinsdag, diverse auto’s en groepen namen plaats op de helling en staken de BBQ aan. Het bleek een feestdag te zijn in Albanië “Dita e Verës” oftewel de lentedag wordt gevierd. Aangezien we geen haast hadden besloten we nog een nacht te blijven en deze lentedag dan ook maar op de helling te vieren. Rond een uur of twee stoppen er ineens 2 flitsende mercedes busjes met op de zijkant “caravan 1 “  en “ caravan 2”. Een jonge vrouw loopt op mij af en vraagt of ik Duits of Engels spreek, nou ik spreek beide maar in Engels kan ik me beter redden.

Ok! “ we’re looking for a truck exactly like yours”  Well it’s not for sale! if that’s the question.. Dat ging nog even zo door maar ze zochten dus een avontuurlijk voertuig met camper inrichting, het ging om volgende week dinsdag voor opnames voor een commercial en er is vergoeding beschikbaar. Na even dubben toch maar naar de hoogte van de vergoeding geïnformeerd en nadat we het eens waren hebben we ja gezegd. Het zou ook op deze locatie zijn waar we nu stonden dus als we hier volgende week weer konden zijn hebben we een deal. Na 6 dagen rondrijden informeren we toch maar even of alles nog doorgaat, want we waren inmiddels alweer op de afgesproken plek aangekomen: “Euh.. vanwege het weer kunnen onze trucks en crew die locatie niet bereiken we zoeken een alternatief en hebben daar vanavond vergadering over, u hoort nog van ons maar het gaat zeker door, asap horen jullie de nieuwe locatie”. Na een beetje onzekerheid kregen we uiteindelijk een waypoint van de nieuwe locatie en of we daar 12.30 konden zijn. Het was slechts 33km maar we moesten heel Tirana door en het werd achteraf een ritje van bijna 2 uur. Onderweg hadden we de auto toch maar even laten afspuiten want die was erg vies geworden van een weekje off-road. Gelukkig kan dat hier op bijna elke hoek van de straat bij de zogenaamde “Lavazh” en voor 500 lek (€4,35) was ie weer geheel moddervrij en toonbaar.

Bij de nieuwe plek aangekomen bleek het al een drukte van jewelste, niet 2 maar al snel een tiental busjes kon ik tellen. Buiten de paar huisjes die er stonden was er ook een koffietent, die vind je hier in Albanië in dezelfde hoeveelheden als de autowasserijen en benzinepompen. Binnen was het ook al één en al drukte. Mensen zaten te werken op laptops, de talloze portofoons werden uitgedeeld en getest en er was een heuse catering van de partij met voor ons on Albanese lekkernijen.

Na een espresso werd er ineens actie verwacht van de landcruiser of die even voor het café kon staan dan kon “ the Art Department crew” de auto vast inrichten en dan kon de regisseur later bepalen of het goed was. Vanwege de regen was het een wirwar van paraplu’s en een hoop mensen liepen heen en weer, wat ze allemaal deden “geen idee”. Een deel van onze bagage werd verwijderd en opgeslagen in het café en er kwam een soort sterrenkijker fotograaf look achterin de toyo. Na goedkeuring kon de auto naar de locatie en werd een peperdure camera op de bijrijder stoel gemonteerd. Aangezien de camera ongeveer 2x zo duur was als de waarde van de toyo zat die goed vast en na een korte rit om te testen of ie ook trilvrij stond konden de opnamen beginnen. De hele middag hoorden we “camera rolling” and ACTION! Enige seconden later was het alweer CUT! De meeste scenes werden diverse malen herhaald net zolang totdat de regisseur tevreden was. Deze kwam overigens uit Frankrijk en schijnt een van de betere in Europa te zijn op dit gebied van “commercial shooting”. Een bus en vrachtwagen vol camera’s, schermen, lampen en alle andere benodigde attributen waren gehuurd in Bulgarije evenals het team wat dit bediende. De opdracht kwam uit Taiwan waar het hoofd media een Nederlander was die ook ter plekke was en waar we nog een babbeltje mee hadden. Aangezien alles “live” werd opgenomen kon de klant in een aparte tent het resultaat zien en had zodoende ook nog een vinger in de pap over wat er gebeurde en gaf deze aan wel of niet tevreden te zijn. Het hele gebeuren werd aangestuurd door een Oostenrijkse dame, zij huurde een Duits bedrijf in die het idee had bedacht voor de commercial. Deze Oostenrijkse dame had ons ook benaderd en die liet het verder ook vanuit kostenoverweging uitvoeren door een team uit Albanië. Het was een behoorlijke mengelmoes van nationaliteiten bij elkaar waarbij ieder op zijn vakgebied de beste scheen te zijn. (evenals onze toyota landcruiser die een van de beste is op reisgebied)

Na een uurtje of zes werd de warme catering aangerukt en zat de hele koffiebar vol en dampte alle natte kleding bij de houtkachel. We schrokken wel even toen ze zeiden dat ze halverwege waren en dat het nog tot een uur of twaalf zou duren, zo lang bleven wij nooit op… Er werd een enorm luchtkussen tevoorschijn getoverd en opgeblazen en er werd een batterij ledlampbalken in geplaats, de vrachtwagen met kraan deed de rest en je had een megagrote schermerlamp. Ik moest de landcruiser af en toe verplaatsen voor de volgende shots. Het ging maar door en schermen en rode lampen werden aangerukt.

We waren gelukkig goed aangekleed en heel blij met onze poncho’s van de action. Of de landcruiser nog even daar kon staan voor de laatste scene, natuurlijk, de poncho ging weer even uit en heel langzaam hobbelde ik achteruit het dak stond immer open dus er moet beheerst gereden worden.

Het was inmiddels half twaalf geworden en ineens hoorden we…

“It’s a wrap” iets uit de filmwereld van het is klaar. Iedereen die eerst nog op elkaar zat te voeteren omhelsde elkaar nu en het bier werd aangerukt. Nog even snel een groepsfoto’s en eigenlijk binnen 10 minuten was de hele crew verdwenen, ze moesten tenslotte nog een uurtje rijden naar het hotel in Tirana.

We zochten onze spullen bij elkaar en nadat alles compleet was ruimden we snel op en besloten maar op de plek van de laatste scène te overnachten. Nadat we op bed lagen hoorden we het Bulgaarse team al hun spullen ook opruimen, de vrachtwagen verdween en rond 2 uur ’s nachts werd het stil. Wat een dag en wat een nacht, maar wat een ervaring. Het was het waard en ’s Ochtens scheen de zon weer alles was in een mum van tijd droog. Nog steeds moe maar toch konden we stiekem glimlachen, deze actie leverde ons toch maar mooi een volle tank diesel op (onze tank is 270 liter).

Hier onze eigen film reportage in anderhalve minuut.

Rond eind april zou de commercial klaar zijn en wereldwijd worden vertoond. Maar je kan hem ook vinden op youtube, even zoeken op “Asus laptop commercial”. Waarschijnlijk is er ook wel een “ making of” versie van.

NIEJOTRAVELS OVERLAND ADVENTURES